روز موعود عسل مامان

روزه ۱۸ آذر ساعت ۳ نیم  صبح از بابات خداحافظی کردم و اون رفت سره کار..

اون روز تازه شده بود ۴۰ هفته ی بارداری ام

زیاد تکون نمیخوردی،من خودمم نگرانت شده بودم...خلاصه ظهر شد،دردای من شروع شدن

خیلی زیاد بودن و تحملشون سخت بود واسم

زنگ زدم به دوستم و مادرجون ازشون پرسیدم ک بنظرتون برم بیمارستان یا نه

همه گفتن اره زود باش برو و دلگرمی میدادن بهم ک نترسی و استرس نداشته باشی..منم میگفتم نه بابا اخه استرس کجا بود...بلاخره با مامانه پدرت قرار گذاشتم دره بیمارستان ک اونم بیاد اونجا..

رفتم و سونگرافی و...،گفتن بچه ضربان قلبش افت کرده،خیلی ترسیدم ک ازدستت بدم خدایی نکرده،خلاصه بخش زنان و زایمان منو خواستن و گفتن باید تحت نظر باشه و بستری بشه..

برای اولین بارم بود ک اینجوری بستری شده بودم توی بیمارستان،خیلی ترسیده بودم..

به مامانه پدرت گفتم ک اگر یه وقت چیزیم شد حلالم کنین.تااین حد ترسیده بودم.

و چون نمیتونستن ازم رگ پیدا کنن سوراخ سوراخم کردن..از بس ک ترسیده بودم.

بلاخره من و بردن بالا،،و خوابوندن روی تخت بخش...خیلی ترسوندنم و استرس به جونم وارد کردن،،ولی مامایی ک برای من بود خیلی بهم امید داد و ارومم کرد..

بلاخره دکترا اومدن بالا سرم و امپول فشار تزریق کردن بهم..

تجربه ی باحالی بود کیسه ی ابم ک پاره شدخیلی جالب بود..و ساعت..  ۳:۲۵ دقیقه صبح روزه ۱۹ آذر تو بدنیا اومدی.

وقتی دیدمت تمام درد هایی ک کشیدم و تمام بلاهایی ک سرم اومد کلا از یادم رفتن

و خوشحال این بودم ک تورو دیدم و صحیح و سالم بودی..

دختره نازم خیلی دوست دارم